Ateş Alpar’ın Taş Kabuk Sessiz adlı ilk kişisel sergisi, Hasankeyf’in sular altında kalışını ve bölgedeki eko-yıkıcılığı gözler önüne seriyor. Alpar’ın toplumsal ve kültürel yok edilişi içine alan bir güncel eko-sanat örneği olan Taş Kabuk Sessiz serisi, iç içe girmiş ekonomik ve siyasi tercihlerin uzun bir sürece yayılan doğal ve toplumsal tahribatını belgeleyen çalışmaları karşımıza çıkarıyor. Ağırlıklı olarak fotoğrafların yer aldığı sergiye iki yerleştirme ve üç video eşlik ediyor. Serginin küratörlüğünü Ekmel Ertan üstleniyor. 

 Bu yıl sekizinci kez izleyiciyle buluşan Printed’23 sergisi, çok sayıda sanatçının başta dijital baskı, serigrafi, risografi, litografi olmak üzere alternatif baskı teknikleri kullandığı edisyonlu çalışmalarını bir araya getiriyor. Sergi, özgün baskı yöntemlerinin yanı sıra bu yıl ilk defa risografi baskı ve UV baskı gibi alternatif baskı yöntemlerine de yer veriyor. Sergide yer alan alternatif baskı yöntemlerinin farklı teknik dinamikleri beraberinde getirdiği alışılmadık sonuçlar, sanatçıların yaratıcı bakış açısıyla birleşerek yerini görsel bir şölene bırakıyor.

Printed bu sene galeri mekanının yanı sıra kamusal alana da yayılıyor. Frankeştayn Kitabevi ile yapılan işbirliği, Ayşe Erkmen'in sergi için hazırladığı sınırlı edisyonda çalışmanın kitap severlerle buluşmasını sağlıyor. 

Arabesk kültürünü derinlemesine araştıran M. Gülben Çapan küratörlüğündeki grup sergisinde Anıl Can, Ardan Özmenoğlu, CANAN, Cansu Yıldıran, Haluk Çobanoğlu, Rasim Aksan, Tuğberk Selçuk ve Yasemin Özcan’ın eserleri bir araya geliyor.

Seçki, son yıllarda değişen, dönüşen ve günden güne özgürleştirilerek daha geniş kitlelere hitap eden bir müzik türü haline gelen arabesk müziğin yolculuğuna ışık tutarak arabeskin günümüz toplumundaki yerini izleyiciye hatırlatıyor.

Geçmişte arabeskin "babaları" olarak anılan figürler ile günümüzde arabeski yaşamaya devam edenler arasındaki sınıfsal uçurum üzerine kurulan sergi, bugün toplumun geride kalan ve kimlik arayışını sürdürmeye devam eden ötekileri yeniden düşünmeye davet ediyor. 

Salt’ın Kadir Has Üniversitesi iş birliğiyle 2018 yılından bu yana yürüttüğü Reşad Ekrem Koçu ve İstanbul Ansiklopedisi Arşivi çalışmaları kapsamında hazırlanan sergi, tarihçi ve romancı Reşad Ekrem Koçu’nun (1905-1975), ömrünün büyük kısmını adadığı İstanbul Ansiklopedisi’nin yayımlanmamış bölümlerine ışık tutuyor.

Sergi, Koçu hayattayken ancak G harfine kadar basılabilmiş İstanbul Ansiklopedisi’nin Z harfine kadarki ciltlerinin tasarım aşamasında kalan maddelerini arşiv malzemeleri üzerinden takip ediyor. Metin taslakları, kupürler, kolaj ve çizimlerin oluşturduğu malzeme, kendi ifadesiyle İstanbul’un “muazzam kütüğünü” çıkarma amacıyla yola çıkmış Koçu’nun tarih yazımındaki ayrıcalıklı konumunun ipuçlarını veriyor.

Neriman Polat'ın Çatısız başlığını taşıyan sergisi iklim krizi, ekonomik güçlükler, barınma sorunu, yalnızlaşma, aidiyet, güvence, kadın hakları gibi konu ve kavramlar üzerinden bir anlatı oluşturuyor.

Sanatçı maddi ve manevi olarak yoksunluk içinde olan halkın sistemin dışına atıldığı ve güvencesiz hissettiği bir atmosferi galeri mekânına taşıyor. Serginin bütünü her şeye rağmen birlikte olmanın getirdiği sağaltıcı gücün öneminin altını çiziyor.

Yerkürenin ve bugünün temel insani sorunlarına odaklanan sergisinde Serkan Demir, zamanımızın hikayeleri içinde gezinerek farklı boyutlardaki yerleştirme, heykel ve hazır nesnelerle sanatın farklı disiplinlerinden ödünç aldığı referansları politik bir düzleme aktarıyor.

Demir, metinler arası dil üzerinden kurguladığı stratejilerinde bir metafor işçiliğine girişiyor ve rotasını gel-git kuvveti yüksek komşu coğrafyalara çeviriyor. Kültür endüstrisinin dünyaya pazarladığı kaynaklardan edindiği alıntılarla, komşu coğrafyalarda gerçekleşen küresel kurguları, politik kutuplaşmaları ve sahnelenen stratejik hamleleri “görsel soruşturma” ifadesi etrafında şekillendirmeye çalışıyor.

 Bir gezegen veya bir karınca bedeniyle ilişkilendiğimiz durumların hem olağanlığına hem de olağanüstülüğüne deneysel bir odak sunan sergide Eda Şarman, insan bedeninin olağandışı boyutlarda hissedilebilme anlarına odaklanıyor.

Gündelik hayatta içlerinden süzüldüğümüz anların, insan bedenlerimizi diğer bedenlerle birleştiren hislerle dolu olduğunu düşünen sanatçı, spontan samimi bir bakışla bu bağları görünür kılan fikirler sunuyor. Su, resim, video, seramik gibi birçok malzemeyi bir araya getiren sergi, kalıplaşmış ve bir yandan sanallaşan ilişkilerin, alışkanlıkların, mekanların, üretimin ve zekanın yeryüzüyle kurduğu yapışkan bağlantıları eşeliyor.  Cansu Güvenkaya’nın ‘Oyun’ adlı sergisi ise 10 Haziran'a kadar Ferda Art Platform Proje Odası’nda izleyici ile buluşuyor.

Ömer Pekin galerideki ikinci kişisel sergisinde hakikatin mutlaklığına ve değişmezliğine dair inanca odaklanıyor. Sergide sunduğu fiziksel nesneler ve onların etrafında kurguladığı algısal manipülasyonlarla, izleyiciyi, deneyimin katı ve değişmez olması gerektiği fikrini yeniden düşünmeye davet ediyor.

Sergi, ışık ve ışığın yokluğu aracılığıyla, izleyici ve sanat nesnesi arasında oluşan ilişki üzerine sorular sormayı amaçlıyor. Farklı etkileşim biçimlerinin doğası, sanat eserinin malzeme, görsellik ya da dokunsallık gibi özelliklerine indirgenemeyen, daha ziyade eserin izleyicinin hayal gücü ve duygularıyla girdiği etkileşimden doğan hakikatinden yola çıkan “gizli öz” fikri üzerinden tartışılıyor.

Türkiye sinemasının üç farklı jenerasyonundan üç yönetmen ve üç film profesyonelinin çalışmalarından oluşan sergide ikili ortak üretimleri bir araya getiren mekâna özgü ve deneyim tabanlı sinematik eserler yer alıyor. Reha Erdem - Florent Herry, Zeynep Dadak - Çiçek Kahraman, Deniz Tortum - Alican Çamcı'nın çalışmalarına yer verilen sergi, aynı zamanda sanatçı ve küratör Lara Kamhi’nin "Genişletilmiş Sinema" kavramını irdelemek adına kurduğu bağımsız sanat inisiyatifi Prizma’nın "Prizma Expanded" olarak ortaya koyduğu ilk proje. 

Son dönem işlerinden "Innergy/Watery Incantations" (2020) adlı çalışmasını bir milat kabul eden ve odak noktasını insan ile insan olmayanın etkileşimlerinin iç içe geçmişliği üzerine kuran Gözde Türkkan bu sergide, beden ile birlikte düşünmenin, gözlem yapmanın ve dahil olmanın kaydını tutuyor. Pratiğinde oğaya yabancı olmaktan çok, doğanın akışına kapılmayı vurgulayan sanatçı, farklı su kütlelerine ve bu kütlelerdeki enerji hareketine odaklandığı Niyet Dalgaları'nda bu akışı gözlemleme ve akış ile etkileşime geçmenin farklı yollarını araştırıyor. Dalgalar, pek çok biçimde ve uzunlukta yayılırken Türkkan, vektörel düşünceler olduklarını varsaydığı "niyetlerin" dalgalar gibi yayılımını ve suyun, bu niyetlerin taşıyıcısı olma ihtimalini düşünüyor. 

Çağla Köseoğulları, Daireler Çizerek Sürekli Uçuyorlardı sergisinde boşluk ile yüzey ve hareket ile iz arasındaki karşılıklı etkileşim alanının olanaklarını araştırdığı performatif üretim süreciyle, bakış mesafesini şüpheli hale getirdiği yapıtlar ortaya koyuyor.

Sanatçının beden hafızası kavramı etrafında ürettiği resimler ve heykeller, bireysel ve toplumsal hafızanın bedene yazılı izlerini açığa çıkarmanın yolları üstüne düşünümlerinden doğuyor. Başlığını, Laurie Anderson'un Hafızanın Başlangıcı adlı parçasının sözlerinden ilham alan sergi, bedene gömülü hatıralarla yüzleşmenin soyut biçimleri üzerine düşünmeyi öneriyor. Serginin küratörlüğünü Kevser Güler üstleniyor.

Sergi, sanatçının son dönemde İstanbul ve Münih’te ürettiği, ışığa odaklanan resimlerini bir araya getiriyor. Sanatçı sergideki yeni işlerinde gündoğumu ve günbatımındaki renk geçişlerini izleyerek tek bir kompozisyonu takip eden renk odaklı bir üslup sunuyor.

Önceki dönem işlerini numaralandıran ya da isimsiz olarak beyan eden sanatçı, son dönem işlerinde film veya şarkı isimleri, gündelik yaşantısından, belirli tecrübelerinden ya da edebiyattan alıntıladığı ifadeleri kullanıyor.

Pınar Yılmaz’ın uzun zamandır üzerinde çalıştığı Haneler serisi çizginin en yalın formuyla, zihinde çok karmaşık göndermeleri olan hane, ev gibi kavramlar üzerine kurulu. Belirli bir alanı, mekânı çevreleyerek tanımlı bir bütün oluşturan sanatçı, temel şekiller ve renkler kullanarak strüktürler/heykeller oluşturuyor. Sanatçı bu seride özel alanın sınırları, aile içi mahremiyet gibi pek çok konu üzerinden ilerliyor.

Sarkis’in üretiminde geniş bir zaman dilimini kapsayan sergisi sanatçının Arter Koleksiyonu’ndan seçilen yapıtlarını Emre Baykal küratörlüğünde yeni bir mekânsal kurguda bir araya getiriyor. Sergi, 1980’li yıllara tarihlenen yapıtlardan başlayıp sanatçının 2015 yılında Venedik Bienali Türkiye Pavyonu için gerçekleştirdiği “Respiro” isimli yerleştirmesini Arter Koleksiyonu’na bağışladığı neon ve aynalarını da içine alıyor. 

Arter, 24 Eylül'e kadar Eda Berkmen'in küratörlüğünü üstlendiği Cengiz Çekil'in Bugün de Yaşıyorum başlıklı sergisine, 27 Ağustos'a kadar  Emre Baykal küratörlüğünde Elina Brotherus’un Large de Vue başlıklı sergisi ve Eda Berkmen küratörlüğünde Eva Koťátková’nın Bir Balıkmışım Bacakları Olan adlı sergisine ev sahipliği yapıyor.

Metaforik olarak ütopyanın 21. yüzyıldaki feshi fikrinden beslenen sergi, bu neşeli karanlık çağın baştan çıkarıcı ekran manzaralarına hapsedilen satüre edilmiş yüzlerimiz, filtrelediğimiz bedenlerimiz ve fazlasıyla narin ruhlarımız için vaat edilmiş bir toprak niteliğinde.

Galeri mekânını değişen kokular, bozuk aynalar, parlak konfetiler ve bizleri çepeçevre saran yahut doğrudan bize yöneltilen seslerle havada süzülen dev bir yerleştirmeye dönüştüren :mentalKLINIK, tüm masum ve günahkâr ruhlara kapitalizmin yarattığı boş zamanın riyakârlığıyla yüzleşmek için üst düzey bir günah çıkarma alanı sunuyor. 

Burak Ata’nın resimlerinde konu edindiği gündelik yaşam manzaraları, zamanın geçtiğini görünür kılıyor ve kaydını tutuyor. Sanatçının geçtiğimiz üç yılda ürettiği işleri bir araya getiren sergi, kişisel tarih ile toplumsal tarihi birbirine ören bir kurguda ilerliyor. Vadesini dolduran yapılara farklı mekanlar ve kişiler üzerinden tanıklık eden sanatçı, istikrarlı bir biçimde yok oluşunu izlediği özneleri resmediyor. Serginin küratörlüğünü Ulya Soley üstleniyor.

Britanyalı ressam ve tasarımcı John Craxton’ın (1922-2009) yaşamını ve sanatını aktaran Türkiye’deki bu ilk kapsamlı sergisinde anıtsal bir duvar halısı, tablolar, çizimler, baskılar, kitap tasarımları ve kişisel eşyaları da dahil olmak üzere 200’e yakın eseri yer alıyor.

Sanatçının biyografisinin yazarı ve arkadaşı Ian Collins’in küratörlüğünü üstlendiği sergide, çeşitli koleksiyonlardan ödünç alınan eserlerin yanı sıra John Craxton Estate’ten sonra en fazla sayıda Craxton eserine sahip olan Ömer Koç Koleksiyonu’ndan 44 eser yer alıyor.

Ayrıca Amerikalı fotoğrafçı Robert McCabe ile Londra doğumlu ressam Nicholas Moore’un fotoğrafları sergiyi zenginleştiriyor.

Yapı Kredi binasının mimarisinden yola çıkılarak geliştirilmiş bir yapıya sahip olan Bir Arada'da galeri mekânlarında Sena Başöz’ün “İyileşme Olasılıkları” ve Noor Abuarafeh’in “Fısıldama Metotları” sergileri yer alıyor. Ortada bulunan geniş sergi alanında ise iki sanatçının işleri birlikte sergileniyor. Sanatsal yaklaşımları ve araştırma konuları ortak olan, ancak farklı coğrafyalarda yaşayan sanatçıları bir araya getiren bu sergi dizisi müşterek aciliyetlere odaklanıyor.

İstanbul merkezli çalışan Sena Başöz ile Kudüs & Rotterdam merkezli çalışan Noor Abuarafeh’in ortak noktaları arasında en belirgin olanı ise her ikisinin de arşiv üzerine çalışması. 

Sergilerin küratörlüğünü Didem Yazıcı ve Burcu Çimen üstleniyor.