Sanatçının son dönemde ürettiği ve sergiyle aynı başlığı taşıyan serisini merkezine alan sergi, tuval üzerine akrilik ve pastan oluşan büyük ölçekli eserlerden oluşuyor.

Dişe dokunur bir meseleden bahsetmemek anlamına gelen ironik sergi ismi, toplumsal içi çekişme ve tartışmalarla perçinlenen kutuplaşmanın her geçen gün derinleştiği bir ortamda, kamuoyuna ortak hisler ve endişeler etrafında birleşerek iletişimde olmanın önemini hatırlatıyor. Kendi ritimleri gözetilerek sergi mekânına yayılan eserler,

16. yüzyıldan bir uşak halısı ya da Goya ve Rothko gibi ustaların resimleri karşısında herkesi birleştiren hisleri çağrıştıran duyguları çoğaltıyor. İzleyicinin zihnindeki imaj geçmişi ve hayal gücüyle birleşerek zenginleşen işler, havadan sudan konuşmalarla perdelenen acil ve yaşamsal meseleleri konuşmaya tekrar dönmek için bir davet niteliğinde.

Kabin Fantastik, Güneş Terkol'un bu yıl 6 ayını geçirdiği Paris merkezli misafir sanatçı programı Art Explora'da ürettiği ve İstanbul'da üretimine devam ettiği daha önce görülmemiş son dönem işlerine yer veriyor. Sergide sanatçının kumaş ve tül işlerinin yanı sıra "pankart" serisinden iki yeni eseri de yer alıyor. 

 Siyaset, teknoloji, militarizm, kripto sanat, kültür-sanat kurumları, kamusal-özel alan kavramlarının sorgulandığı sergi, Halil Altındere'nin son üç yılda ürettiği heykel, video, tuval ve halılardan oluşuyor. 

Yaşamı ile sanatı arasında neredeyse filtresiz bağlar kuran sanatçının üretimlerinde, dünyayı sarsan pandemi kadar bireysel yaşamındaki yeni “baba” rolü de eserleri üzerinden okunabiliyor. Pandemi etkisindeki üretimleri, “mekan” ve “sanatın dolaşımı” üzerinden hayatı/sanatı yeniden düşünmeye ve yeni yollar aramaya kapı açarken “baba” rolü, Star Wars kahramanlarının, kaykayların ve bilumum hayvanların sanatına sızdığı yeni bir döneme işaret ediyor.

Sanatçının son yıllardaki geleneksel sanatlara, özellikle “minyatür” sanatına ilgisi, yapay zekâ teknolojisini kişisel asistan olarak kabul edip işlerinin üretim sürecinde aktif rol vermesiyle sonuçlanırken, 1 dakikalık videoları, online platformların “stream”lerine sızıyor, sanatın deneyim alanlarını çeşitlendiriyor.

Sanatçının savunma/saldırı araçlarına ve bu araçların görev tanımlarının ötesinde taşıdıkları anlamlara ilgisi de bir dizi eserde görünür oluyor.

Merve Morkoç, Martch Art Pera'daki bu yeni kişisel sergisinde bedenin statik, değişmeyen bir fiziksel varlık olduğu geleneksel görüşün aksine onun tüm kişisel ve çevresel olaylara tepki olarak dönüşüm ve değişim yeteneğine sahip olduğu yaklaşımı üzerine gidiyor.

İsmi ile Botticelli'nin “Venüs’ün Doğuşu” adlı eseri üzerinden cinsiyet eşitliğine gönderme yapan sergi, kadınları ve cinsiyet kimliğini toplumsal normların dışında tanımlayan herkesi özgürleştiren, sanatın ve estetiğin birleştirici gücünden beslenen bir seçki sunuyor.

Sanat tarihinde sıkça işlenmiş olan mitolojik ve klasik eserler, sergide yeni bir kimlik kazanıyor. Sergide, kadın bedenlerini objeleştiren, sanat tarihinin kült sayılan eserleri Ekin Su Koç’un modern ve protest tarzıyla yeniden yorumlanıyor.

Anıların insan zihnindeki izlerini ve etkilerini irdeleyen sergide sanatçının pratiği, belleğin derinliklerinden ansızın yüzeye çıkan karakterlerle, zamansal-mekânsal girift ilişkilerin meydana getirdiği bir evrende kendisini gösteriyor. Sergideki yapıtlar, zamansız yayılımdaki atmosfer içinde izleyicileri hem geçmişin nostaljisine hem de eleştirel bir bakış açısına davet ediyor.

Sergi, Güçlü Öztekin’in yeni bir dönem olarak tanımladığı, sanatsal üretiminin geçirdiği değişimi gözler önüne seriyor.

Sergide Öztekin'in pratiğinde klasikleşmiş kraft kâğıt üzerine resmettiği son dönem işlerinin yanı sıra, tuval resimlerinin yer aldığı iki farklı dünyayı aynı mekânda bir araya getiriyor. Öztekin’in üretiminin önemli bir parçası olan defterler ise hayal ve gerçek arasındaki dünyaları birbirine bağlayan bir bağ oluşturuyor.

40 yılı aşkın süredir kararlı biçimde arkeoloji, tarih ve doğa odağında üreten Handan Börüteçene’nin bugüne kadar düzenlenen bu en kapsamlı sergisi ismini sanatçının taşı toprağı ve mavilikleri kadar kültür mirası ile mitlerinden ilham aldığı bir coğrafyaya işaret ediyor: Anadolu ve Trakya. 

Salt Beyoğlu'nda izleyiciyle buluşacak sergi, sanatçının mezuniyet projesi için yaptığı erken dönem işlerinden ödüllü enstalasyonu Kır/Gör’e (1985), 1987’de Urart Sanat Galerisi’nde gösterdiği terracotta serilerinden İstanbul’un kamuya açık mekânlarına yerleştirilen büyük ölçekli heykellerine birçok eseri gündeme getiriyor.

Bellek yitimine meydan okuyan bir sanat pratiğinin izini süren sergi, Börüteçene’nin tutkularını, işlediği temaları, peşini ısrarla bırakmadığı meseleleri ve üretimindeki yeni açılımları bütünlüklü şekilde keşfetmeye olanak veriyor.

 Kâr amacı gütmeyen sanat ve etkileşim alanı YUNT, Emre Zeytinoğlu küratörlüğündeki bu ilk sergisinde M. Cevahir Akbaş, Setenay Alpsoy, Sercan Apaydın, Can Aytekin, Antonio Cosentino, Mustafa Duymaz, Ahmet Elhan, Murat Germen, Sinan Logie, Mustafa Pancar ve Rüçhan Şahinoğlu’nun eserlerine yer veriyor. 

İstanbul’a nostaljik yaklaşımların ya da geleceğe ait iyileştirici düşüncelerin dışında, şehrin bugünkü gerçeği üzerinden hareket eden sergideki yapıtlar, yeni bir “İstanbul gerçeği”nin düşünülmesi gerektiğine vurgu yapıyor.

Değişen doğa ve insan ilişkisini odağına alan sergide sanatçı, hissi zihnin,  ruhu bedenin, doğayı insanın önüne koyuyor.

Tanıdık bir peyzaj görünümü ile yeni melez bir ırk yaratan sanatçı, mekanı failleştirerek özne-madde arasında oluşan uzamsal ve zamansal ilişkinin gerilimini izleyiciye yansıtıyor. ,

Sergi sanatçının kendi algı dünyasından yola çıkarak günlük yaşamın şekillendirdiği anlamsızlıklara karşı verdiği mücadeleyi soyut ve somut elemanlarla aktaran çalışmalarını içeriyor. Yağlı boya ve dantel teknikleri kullanılarak üretilmiş bu çalışmalar Şendil’in 2000’lerden bu yana yaptığı üretimlere referans veriyor. 

Bireylerin iç seslerine gönderme yapan görsel ve duygusal karşıtlıkları gösteren serginin çıkış noktası olan “karanlığın” bir metafor olarak ele alındığı bu yaklaşım, sanatçının görünenin ardında kalan imgeleri bulmaya yönelik araştırmasını farklı medyumlarla gösteriyor. 2x2 cm kareler üzerine işlediği yağlı boya çalışmaları Şendil’in kişisel dünyasından anları piksel piksel gösterirken, benzer bir ızgara (grid) sistemi içinde var olan dantel çalışmaları 2007’den beri geliştirdiği Underscene Project serisinde yer alan alternatif müzik üretimlerinden aldığı toplumsal yansımaları olan şarkı sözlerini yeni bir düzleme taşıyor.

Quick Art Space’in ilk sergisi Yapıntı Doğa, bünyesinde bulunduğu Quick Tower’ın mimari özelliklerinden ve kendisini konumlama biçiminden yola çıkıyor.

Sergi, “Doğa deyince zihnimizde beliren yalnızca balta girmemiş ormanlar ya da uçsuz bucaksız denizler mi? İnsan eliyle doğru şekilde müdahalede bulunulan, şifalandırılan şehir alanları doğayla ilişkimizi güçlendirebilir mi? Doğa-kültür, insan-hayvan, kadın-erkek, zihin-beden, iş-ev ikiliklerinin dışına taşabilir miyiz?” gibi sorulardan yola çıkıyor.

Quick Art Space'in kurucu direktörü Nergis Abıyeva’nın küratörlüğünü üstlendiği sergide Gülçin Aksoy, Nazan Azeri, Seçil Büyükkan, Ahmet Rüstem Ekici&Hakan Sorar, Ekin Saçlıoğlu ve Özlem Şahinler’in yapıtları yer alıyor. 

Cevdet Erek’in Türkiye'deki bu ilk kişisel galeri sergisi Berlin'deki neugerriemschneider’de devam eden “in circulation” adlı sergisindeki eser grubunu, gelişme ve üretim aşamaları galeride gerçekleşen yeni denemeleriyle buluşturuyor.

Nesnelerin kendi aralarındaki ve ziyaretçiyle ilişkilenme biçimleriyle çok katmanlı bir düşünsel alan oluşturmayı hedefleyen serginin adı ise ‘çepeçevre’ ve ‘çerçeve’ kelimelerinin birleşmesiyle türetildi. 

Arter Koleksiyonu'ndaki eserlere yer veren sergi iç ve dış, kamusal ve mahrem, varlık ve yokluk, hafıza ve unutma, boşluk ve beden gibi tematik ikilikler etrafında kurgulanarak bunlar arasındaki ilişkilerden doğan ara bölgeleri araştırıyor.

25 sanatçının yapıtlarının yer aldığı sergi, isminde de atıfta bulunulan görünmezlik, belirsizlik, gizlenmişlik, muğlaklık gibi nitelikleriyle ziyaretçileri zihinlerinde uyanan izlerin peşinden gitmeye, gölgede kalanı aramaya, kendi düşünsel ve duygusal katılımlarıyla zenginleşecek bir sergi deneyimine ortak olmaya davet ediyor. Serginin küratörlüğünü Emre Baykal ve Gizem Uslu Tümer üstleniyor.

Arter ayrıca 4 Şubat 2024'e kadar Sarkis'in Emre Baykal küratörlüğünde gerçekleşen Sonsuz adlı sergisine ve 31 Aralık'a kadar Nilüfer Şaşmazer küratörlüğünde gerçekleşen Nuri Kuzucan'ın Pasaj adlı sergisine de ev sahipliği yapıyor.

Kültür ve Turizm Bakanlığı ile Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık’ın işbirliğiyle Cumhuriyet’in 100. yılına özel hazırlanan sergi, Alaca Höyük kazılarında çıkarılan arkeolojik eserlerin önemli bir bölümüne geçici bir süre ev sahipliği yapıyor. Böylece Atatürk’ün direktifiyle 1935 yılında Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk arkeoloğu Remzi Oğuz Arık ve etnolog Hâmit Zübeyr Koşay tarafından Çorum’da başlatılan ve Türkiye’yi uluslararası alanda temsil eden ilk bilimsel kazı unvanına sahip Alaca Höyük eserleri bu sergide ilk defa bir arada sergileniyor.

Sergi kapsamında Anadolu Medeniyetleri Müzesi, Alaca Höyük Müzesi, Çorum Müzesi ve İstanbul Arkeoloji Müzeleri’nden 235 arkeolojik ve etnografik eser, Türk Tarih Kurumu Arşivi’nden seçilen fotoğraflar ve Mahmut Akok tarafından yapılan orijinal çizimler yer alıyor. 

Bir kişisel sergiden ziyade, sanatçının düşünme yöntemlerini açığa çıkartan, sürekli dağılıp yeniden kurulan bir hafıza alanı olarak kurgulanan Prova’nın küratörlüğünü Merve Elveren üstleniyor. 

Sergide sanatçının mekânın farklı odalarına yayılan yeni üretimleri, geçmiş çalışmaları, arşivi, İstanbul-Ankara-İzmir dönemlerine ait kişisel izleri ve başka  sanatçılara ait üretimler izleyiciyle buluşuyor. Özcan’in güncel işleri ve arşivinden eklemlenenler pratiğinin yeni anlatılar sunmasına olanak sağlıyor. İsmini ‘test etmek’, ‘teyit etmek’, ‘sınamak’, ‘denemek’ ve ‘incelemek’ anlamlarını barındıran prova sözcüğünden alan sergi, kelimenin geçirdiği süreçler ve barındırdığı anlamlarla birlikte değerlendirildiğinde, dönüşümüne sürekli devam eden, yeniden düşünülmeye açık bir yerde konumlanıyor. 

Seyrantepe Sanayi Mahallesi’nde geniş bir alanda farklı adreslerde atölyeleri olan sanatçıların üretimlerini bir araya getiren sergide Mahmut Aydın, Can Aytekin, Mahmut Celayir, Antonio Cosentino,  Ahmet Elhan, Leyla Emadi, İnci Furni, Aynur Önürmen, İrfan Önürmen, Kemal Seyhan, Rüçhan  Şahinoğlu ve Demet Yalçınkaya’nın işleri yer alıyor. Sanatçıların sanayi bölgesini üretim yeri olarak seçme sebebinden başlayarak bölgenin  tarihine, bugününe, içinde çalışanlara, sanayi üretiminin kendisine odaklanan serginin küratörlüğünü Nazlı Pektaş üstleniyor.

 Ömer Koç Koleksiyonu’nda yer alan çeşitli nadide eserlerden oluşan sergi, İstanbul’un Osmanlı payitahtı olduğu, 15. yüzyıldan 20. yüzyılın ilk çeyreğine uzanan bir zaman dilimini kapsıyor. Şehrin zengin bir görsel kaydı niteliğindeki sergide geniş açılı İstanbul manzaralarını gösteren tablolardan gravürlere, nadir kitaplardan albümlere, panoramik fotoğraflardan Yadigâr-ı İstanbul objelerine 100’ün üzerinde eser yer alıyor. Serginin küratörlüğünü Şeyda Çetin ve Ebru Esra Satıcı üstleniyor.