Zilberman Galeri’nin açık çağrı yoluyla genç sanatçılara yönelik olarak düzenlediği Genç Yeni Farklı sergilerinin 13. edisyonunda Nazif Can Akçalı, Ece Bal, Zeynep Baloğlu, Fatmanur Bostancı, Ekin Kemal Düz, Sude Erkoyuncu, Ramazan Ertuğrul, Yekateryna Grygorenko, Abdullah Güler, Ece Haskan, Emre Keskin, Ahmet Kıran, İmelda Kuyumcu ve Lale Yılmaz’ın çalışmaları yer alıyor.

Her yıl farklı ve bağımsız bir jüri tarafından değerlendirilen Genç Yeni Farklı başvurularının bu yılki seçimleri,Kulturakademie Tarabya sanat direktörü Lena Alpozan, küratör Melike Bayık, koleksiyoner Latife Bayraktar, sanatçı Neriman Polat ve galeriyi temsilen Gizem Demirçelik’ten oluşan seçici kurul tarafından değerlendirildi.

Sergi, galeri tarafından temsil edilen sanatçıların uzun süredir sergilenmeyen veya daha önce hiç sergilenmemiş eserlerinden bir seçkiyi bir araya getiriyor.

İzleyiciye kapalı olan galeri deposunun kapılarını aralayarak galerinin göz önünde olmayan kısmındaki eserleri keşfetme imkânı sunan sergide Basim Magdy, Cansu Çakar, Civan Özkanoğlu, Deniz Aktaş, Deniz Üster, Ekin Saçlıoğlu, Erdal Duman, Gözde İlkin, Merve Çanakçı, Onur Gülfidan, Serkan Demir ve Volkan Aslan'ın çalışmaları yer alıyor.

Murat Akagündüz, Sevinç Altan, Mike Berg, Cevdet Erek, Tayfun Erdoğmuş, Nermin Er ve Aras Seddigh’in eserlerini bir araya getiren seçkide Akagündüz’ün 2022 tarihli “İz” serisinden, Mike Berg’ün kağıt ve bronz işlerinden, Sevinç Altan’ın “Bir Yanlışı Düzeltmek” serisinden, Aras Seddigh’in “Latex Gleaner” serisinden eserler ile Cevdet Erek’in 2023’teki kişisel sergisinden “Çepeçerçeve-Misafir Tribünü” ve Tayfun Erdoğmuş’un 2024 tarihli triptik eseri yer alıyor.

Özlem Altın, Claire Chesnier, Pablo Dàvila, Elif Erkan, Jean-Charles Eustache, Leylâ Gediz, Eva Nielsen ve Elsa Sahal'ın eserlerini bir araya getiren sergi, Amerikalı yazar Howard Phillips Lovecraft’ın ıssız bir çiftlikte meydana gelen olağanüstü olayları anlattığı Uzaydan Gelen Renk adlı öyküsünden ilham alıyor.

Eserler arasında biçimsel ve mekânsal bağlantılar kuran bu sergi, Lovecraft’ın kısa öyküsünün ana temalarını kesiştiriyor: Dillendirilemeyen renkler, kozmik ve dünyevi mekânlar, başkalaşım ve yenilenme.

Baskıcı yapılara ait tahakküm ve ele geçirme mekanizmalarına odaklanarak mücadele pratiklerini tanımlamada kullanılan içi boşaltılmış kavramların ardındaki gerçek niyetleri geri kazanma yöntemleri üzerine düşünmeyi amaçlayan sergide Leman Sevda Darıcıoğlu, Ndayé Kouagon ve Elif Saydam’ın işleri yer alıyor.

Küratörlüğünü Melih Aydemir’in üstlendiği sergi, sanatçıların kimlik politikaları, güvenli alanlar, yeniden sahiplenme ve camp gibi kavramlara odaklanan çalışmalarının üzerine düşünen alt başlıklar içeriyor.

Küratörlüğünü Gill Eatherley’in üstlendiği bu sergide ise Matisse’in uçurtmalarını tüm göz alıcılıklarıyla Arter’in yüksek ve alçak tavanlı, aydınlık ve karanlık farklı alanlarında ilk kez boylu boyunca sergileyerek onlara iç mekânda bütünlüklü bir bakış sunuyor.

"Gökkuşağı" uçurtmaları, kare başlarıyla Arter’in ön cephesinden izlenebiliyor. "Dolaşmış Uçurtma Kuyrukları”nın (1977) rengârenk desenleriyle tezat oluşturan "Siyah Beyaz Uçurtmalar” (1989), aşağı süzülerek atriumun derinliklerine uzanıyorlar. Bunlara hemen yanı başlarında, saf ipekten gövdeleriyle asılı duran "Ahmedabad İpekleri" (1981) eşlik ediyor. Çarpıcı renklerdeki bu kumaş şeritlerin tam karşısında, aydınlık bir duvarın bembeyaz boşluğunda, Jackie Matisse’in David Tudor ile gerçekleştirdiği "9 Dizi ve Yansımalar" (1986) adlı işini oluşturan alüminyum formlar yer alıyor.

Yaşamını ve çalışmalarını New York, Cheney ve İstanbul arasında sürdüren Mike Berg’ün sergisinde, sergi için özel üretilen “Piramit” isimli heykelin yanı sıra sanat pratiğinden farklı örnekler yer alacak.

Sergi kapsamında ayrıca Berg’ün “Kafes” adlı heykeli dış mekânda izleyiciyle buluşacak.  

Sergide eserlerin yanı sıra eserlerin oluşum süreçlerine ışık tutan çizim ve planlamalar da görülebilecek.

Bauhaus Üniversitesi, Weimar’dan Prof. Mona Mahall ve Yelta Kömyürütücülüğündeki “Temsil Pratikleri ve Politikaları” bölümü ve Bremen Sanat Üniversitesi’nden Prof. Aslı Serbest yürütücülüğündeki “Geçici Mekânlar” bölümü iş birliğiyle düzenlenen sergi, Suna ve İnan Kıraç Vakfı Oryantalist Resim Koleksiyonu’nda yer alan iki tablodan yola çıkıyor.

Küresel kapitalist ilişkileri ve yerelleşmiş kültürel pratikleri araştıran sergi, aynı zamanda, mimarinin, kurumların kentsel çevreleriyle ilişkilerinde kurucu ve açığa çıkarıcı bir rol oynayarak bu kurumların belirli bir yer ve zamanda nasıl aracılık ettiğini ve işlediğini inceliyor.

“Küreseller”, “Basamaklar” ve “Spekülasyonlar”başlıklı üç bölümden oluşan Ters Yüz PƎRⱯ, İstanbul, Ankara, İzmir, Tahran, Hong Kong, Osaka, Berlin, Weimar ve Almanya’nın diğer kentlerinden sanatçı, mimar ve araştırmacıları bir araya getiriyor.

Itziar Barrio’nun Madde Üçlemesi’ni oluşturan video işleri bir araya getiren sergi ortak varoluş fikriyle hafıza, duyumsama ve deneyimin merkezi olarak bedenin işlevine dair açılımlar barındırıyor. Zaman, mekân ve kolektif deneyimin kesişimlerine dikkati çekerken, daha geniş toplumsal bağlamlar ile bireyleri bir arada tutan bağlantıları yeniden düşünmeye davet ediyor. 

Erinç Seymen’in son dönem eserlerine yer veren sergi başlığını Hawaii dilinde kaos ve felaketin ortasında hayatta kalan ve korunan, magma akıntılarının arasında oluşan kara parçalarına verilen isimden alıyor. Kaos ve felaketin yarattığı ikilik, dış dünyadan soyutlanma veya kopma durumu üzerine bir metafor işlevi görüyor.

Seymen sergi boyunca bilgi ve gücün sınırları arasındaki belirgin uyuşmazlığın altını çiziyor. Sergi, felaketin zamansallığını araştırıyor; mitoloji ve tarihten örnekler sunarak trajedinin zamansızlığına dair bir yörünge çiziyor.

Sanatçı daha önceki sergilerinde toplumsal ilişkiler üzerinden sınıfsal ayrıma odaklansa da, Kīpuka’da  madalyonun diğer yüzünü inceleyerek sınıf, kontrol ve onun zamansallığı arasındaki biyopolitik ilişkiyi mercek altına alıyor. 

 İlk anlamında güncel resmin konularına getirilen yaklaşımlara ve resmetme biçimlerine; ikincisindeyse günümüzün toplumsal atmosferine ve bu koşulların çizdiği sosyopolitik tabloya vurgu yapılan “Bugünü resmetmek” başlıklı sergide, resmin piyasa ya da popülizm odaklı olmadığı, eleştirel bir zemine oturduğu noktaları vurgulanıyor.

Birbirinden farklı resim dilleri olan sanatçıların ve eserlerinin bir araya geldiği sergi, izleyicinin resimlere baktığı o ilk büyülü anın doyumunu hissettiği bir alan açmayı amaçlıyor. Serginin küratörlüğünü Didem Yazıcı ve Burcu Çimen üstleniyor.

Kaan Kemal Öner’in yedi yıllık üretiminin bir seçkisi olan serginin temelini sanatçının Kamboçya, Tayland, İzlanda, Güney Afrika, Normandiya, Mazı Köyü gibi farklı yerlerde çektiği süreçsel fotoğraflar oluşturuyor. Sergide fotoğraflara nesneler, videolar, ışıklı panolar ve buluntu malzemeler eşlik ediyor.

Fotoğraf yapma eyleminin bir parçası olarak Kallitype, Cyanotype, Vandyke, Platinum Palladium, Silver Jelatin, Gumoil, Mordançage gibi fotoğraf baskı tekniklerini kullanan sanatçının fotoğrafları dijitalin sağladığı kusursuz imgeden ziyade kimyasal tepkimelerin, hataların, rüzgâr ve toz gibi çeşitli ortam etkilerinin izlerini taşıyor. Serginin küratörlüğünü Uras Kızıl üstleniyor.

Disiplinlerarası tasarım stüdyosu 2050+ tarafından Salt Beyoğlu’ndaki Forum alanı için tasarlanan Havaya Dair, materyal, işitsel ve görsel deneyler üzerinden hava kirliliğine dair unsurları somutlaştırmayı amaçlıyor.
Enstalasyon, bir dizi müdahale aracılığıyla ziyaretçileri havanın  maddeselliğiyle ilişki kurmaya teşvik ediyor. Havaya nüfuz eden ve hava yoluyla yayılan zehirli maddelerin yanı sıra bu zehirliliğin işaret ettiği toplumsal ve politik sonuçları, yerel ve küresel izlekleri, gezegen ölçeğindeki inkâr edilemez bağıntıları da irdeliyor. 

Dünyanın önde gelen fotoğraf ve sürdürülebilirlik ödülü Prix Pictet’nin 10. edisyonu olan Prix Pictet Human, Victoria & Albert Museum’daki ilk sergilenişinden sonra Arter ev sahipliğinde İstanbul’da.

2008 yılında Pictet Group tarafından küresel sürdürülebilirlik gibi hayati bir meseleye fotoğrafın gücünden yararlanarak dikkat çekmek amacıyla kurulan Prix Pictet Ödülü, bugüne kadar sürdürülebilirliğin belirli bir yönüne vurgu yapan 10 farklı tema altında verildi. 

Ödülün 10. döneminde finale kalan 12 seçkin fotoğrafçının yapıtlarına yer veren Prix Pictet Human’da yerli halkların yaşadığı zorluklardan ekonomik süreçlerin çöküşüne, insan yerleşimlerinin izlerinden çete şiddetine, göçe uzanan çeşitli konular belgesel, portre, manzara fotoğrafçılığının yanı sıra ışık ve süreç üzerine farklı denemelerle ele alınıyor.

Şakir Gökçebağ’ın sıradan nesneleri ve tanıdık görüntüleri biçimsel manipülasyonlar yoluyla sıradışı hâle getirme yöntemlerine toplu bir bakış sunan sergi, sanatçının farklı zaman aralıklarında ürettiği yerleştirme, heykel ve fotoğraflarını Arter’deki galeri mekânı için yeniden boyutlandırıp yorumladığı biçimiyle bir araya getiriyor. Serginin küratörlüğünü Emre Baykal üstleniyor.

Johanna Gustafsson Fürst ile Dilek Winchester’ın bireysel üretimlerini bir araya getiren sergi, iki sanatçının farklı mecraları kullanarak farklı yerlerde ürettikleri eserleri karşılaşma ve müzakere yollarıyla aynı zeminde buluşturuyor.

Tekil sanatsal pratiklerle ortak bir deneyim alanı yaratmanın ve çok sesli birliktelikler inşa etmenin imkânlarını irdeleyen sergi, sanatçıların dil meselesi etrafında kurguladıkları ve dili ses, yazı, beden ve mekânla ilişkilendiren yapıtlarından oluşuyor. Serginin küratörlüğünü Selen Ansen üstleniyor.

Arter’deki ilk özel koleksiyon sergisi Farz Et Ki Sen Yoksun, sergilenen eser ve nesnelerin çeşitliliği kadar, kapsadığı mecralar ve ilişki kurduğu temalar bakımından da geniş bir yelpazeye yayılıyor. Ömer Hayyam’ın Rubailer’inde yer alan bir dizeden esinle isimlendirilen ve farklı dönemlerde üretilmiş 600’ün üzerinde sanat yapıtı, işlevsel nesne, nadide eser, mobilya ve kitaptan oluşan sergi, bir koleksiyonun yan yana getirmeler aracılığıyla doğurabileceği bağları keşfetmeye davet ediyor. Selen Ansen küratörlüğündeki sergi, Ömer Koç Koleksiyonu’ndan seçilen eserlerden oluşuyor.

 Ömer Koç Koleksiyonu’nda yer alan çeşitli nadide eserlerden oluşan sergi, İstanbul’un Osmanlı payitahtı olduğu, 15. yüzyıldan 20. yüzyılın ilk çeyreğine uzanan bir zaman dilimini kapsıyor. Şehrin zengin bir görsel kaydı niteliğindeki sergide geniş açılı İstanbul manzaralarını gösteren tablolardan gravürlere, nadir kitaplardan albümlere, panoramik fotoğraflardan Yadigâr-ı İstanbul objelerine 100’ün üzerinde eser yer alıyor. Serginin küratörlüğünü Şeyda Çetin ve Ebru Esra Satıcı üstleniyor.