Sanatçının doğa yürüyüşlerinde karşılaştığı amorf ve estetik yanmış plastik parçalarını enstalasyonlara dönüştürdüğü sergiye, Erbaş’ın süreç boyunca çektiği fotoğraflar, sinema sinopsisleri ve derlediği kısa hikâyeler eşlik ediyor. 

Ahşap, kemik, yeşil ve mavi tonlarının hâkim olduğu sergide analog fotoğraflar, üst üste pozlanmış çizimler, bir nadire kabinesi denemesi ve ilginç nesneler izleyiciyle buluşuyor.

Argun Okumuşoğlu ve Esat Tekand’ın son dönem işlerini bir araya getiren sergi, tek olanın kendi başına var olma hali ile ikiliğin getirdiği tamamlanma hissi arasında gidip geliyor. 

Kavramsal düzeyde varoluşun temel dinamiklerini taşırken derin bir araştırma alanı açan sergi ikilik, zıtlık ya da karşıtlığın değil, bir aradalığın yaratıcı gerilimini sorguluyor. Bu bağlamda, birlikteliğin zorunluluğunun yanı sıra tekilliğin yalıtılmışlığını görünür kılıyor.

Sanatçının Cihangir, Fatih, Kadıköy, Üsküdar ve Yeniköy gibi semtlere odaklanarak şehri ve insanlarını yorumladığı çalışmalardan oluşan sergide, pamuk kâğıt üzerine renkli mürekkeple boyanmış 24 eser yer alıyor. 

Sanatçının “kişisel mitolojisi” ise Luigi Pirandello, George Seferis, Kiki Dimoula, Attilâ İlhan, Murathan Mungan, Andrei Tarkovsky, Paolo ve Vittorio Taviani, Paolo Sorrentino gibi yazar ve yönetmenlerin başyapıtlarına göndermeler içeriyor.

Fotoğrafları, şiirleri, belgeselleri ve çevirileriyle kültür dünyasında derin izler bırakan Samih Rifat'ın düşünsel yolculuğunu, disiplinler arası geçişlerini ve şiirsel duyarlılığını ortaya koyarak sanat ve düşünce evrenini ziyaretçilere sunan sergi, sanatçının başta fotoğrafları ve desenleri olmak üzere tüm yaratım sürecini kapsayan bir seçkiden oluşuyor. Serginin küratörlüğünü Serhan Ada, fotoğraf editörlüğünü Esra Özdoğan ve Ahmet Elhan, sergi ve katalog tasarımını ise Bülent Erkmen üstleniyor.

Sergi, aynı zamanda Suna ve İnan Kıraç Vakfı’nın ilk yıllarında vakfın kurucu sanat danışmanlığını üstlenen, Pera Müzesi’nde pek çok projenin yanı sıra Henri-Cartier Bresson ve Josef Koudelka gibi fotoğrafçıların sergilerine de imza atan Samih Rifat anısına, Pera Müzesi’nin 20. kuruluş yılında gerçekleştirdiği bir vefa projesi olma özelliği de taşıyor.

Özgün mizahi üslubu ve ele aldığı konulara ilginç yaklaşımıyla dikkat çeken sanatçının müzik ve dansın öne çıktığı renkli hayal dünyasından başlayarak günümüzde karşı karşıya kalınan kötü yönetimler, çevresel yıkım ve savaşların sebep olduğu felaketlere değindiği eserlerden oluşan sergisi, aynı zamanda Türkiye’deki ilk kişisel sergisi.

Küratörlüğünü Alistair Hicks’in yaptığı sergide resim, çizim ve film gibi farklı mecralarda çalışan sanatçının lirik, sihirli, mizahi hikâyelere yer verdiği resimleri, heykelleri, video eserleri ile Raymond Pettibon’la birlikte ürettikleri bazı yapıtlar yer alıyor.

BBVA Vakfı işbirliğinde gerçekleştirilen Salt Sanatsal Araştırma ve Üretim Destek Programı’nın ilk edisyonu kapsamında desteklenen projelerin sunulduğu sergide, Sanatsal Araştırma Fonu’nu alan Aslı Uludağ ile Üretim Fonu’nu alan Ali Taptık ve Merve Mepa’nın üretimleri yer alıyor.

Sanatçı, resim ve heykellerden oluşan serisiyle COVID-19’un başlangıcındaki küresel kapanmanın yarattığı kişisel ve kültürel değişimleri ele alıyor. Bahçeyi anımsatan bir kürasyonla kurgulanan sergi, doğada bir gezintiye çıkma hissi yaratırken içsel ve kolektif bir diyalog alanı sunuyor. Sanatçının alüminyum tel örgü üzerine akrilik boyayla oluşturduğu yüzeyleri izleyiciyle buluşturan sergi, onun de Kooning ve Seurat’yı bölüp çoğaltarak aynı resimde bir araya getirme arzusunu yansıtıyor.

Tarihsel ve güncel kaynaklardan esinlenen sanatçı eserlerinde Rönesans gravürleri, modernist soyutlamalar, antik sanat ve ortaçağ dokumaları, Avrupa empresyonist kafe sahneleri, antik Mısır hiyeroglifleri ve sosyal medya fenomenlerine referanslarda bulunuyor.

Kuzey ve Güney Amerika, Afrika, Avrupa’nın farklı ülkelerinden ve Türkiye’den 40’a yakın sanatçının eserleriyle yanardağların yaratıcı ve yıkıcı gücünün evrensel sembolizmini keşfe çıkan sergide 18. yüzyıldan günümüze uzanan bir seçki sunuluyor. 

Susan Sontag’ın “Yanardağ Sevdalısı” adlı romanından ilham alan sergi, alegorik bir volkan inşa ederek bu eşsiz sembolün farklı boyutlarını ele alıyor. Serginin küratörlüğünü Anlam de Coster üstleniyor.

Geleneksel resmin sınırlarını aşarak seramik, cam ve çok katmanlı boya kullanımıyla yeni bir mekânsal deneyim sunan sergi, formun dönüşümünü ve sürecin kendisini bir varlık olarak ele alıyor.

İzleyiciyi eserin dinamik yapısıyla etkileşime davet eden sergi, sanatın bir oluş ve değişim süreci olarak nasıl var olabileceğini keşfetmeye olanak tanıyor.

Canlı türlerinin varoluş ve yokoluş süreçlerini, mekânsal kurgular üzerinden çok katmanlı bir bakışla çeşitli malzemeler ve medyumlar aracılığıyla inceleyen serginin merkezinde plastik şişe, epoksi, latex, kurşun ve seramik gibi farklı malzemelerle üretilmiş parçalardan oluşan bir yerleştirme yer alıyor. Bu parçalar gridli bir yapı ve alüminyum kaideler üzerinde konumlanarak hem yeryüzüne hem de yer altına dair bir kesit sunuyor. Sergi mekanına yayılan diğer işlerde, yerin altına ve biyolojik süreçlere dair referanslar bulunuyor. Bu nesneler laboratuvar ortamında üretilen mikroorganizmaları ve yer altındaki boruları anımsatıyorlar.

Doğa, ses, melodi, yankı, tını, gürültü ve mekân arasındaki dinamik ilişkileri keşfetmeye odaklanan sergi Ferhat Özgür küratörlüğünde gerçekleşiyor.

Sanatçı, sesi sadece işitsel bir öğe olarak kabullenmekten ziyade onu bir forma dönüştürerek görsel ve işitsel dünyalar arasında yeni diyaloglar kuruyor. Mekân ise bu diyaloğa ev sahipliği yapan, ses ve görselliğin eş zamanlı yankılandığı ve dönüştüğü bir alan olarak kuruluyor.

Geleneksel kilim dokuma (düz yaygı dokuma) tekniğini güncel sanatla buluşturarak deneysel bir dokuma tekniği geliştiren sanatçının bu sergisi tüm dönemlerinden eserlerini bir araya getiriyor. 

Sergi renkler, sembolik motifler ve dokuma tekniği konularındaki uzmanlığıyla tekstil sanatına hem biçimsel hem de teorik yeni yöntemler sunan sanatçının araştırmacı ve yaratıcı kimliğine de vurgu yapıyor. 

Sergiye İtalya merkezli yayınevi SKIRA’dan çıkan “Belkıs Balpınar: Through Woven Times” isimli kitap da eşlik ediyor.

Antik dönemin sabırlı, zanaatkârlığa dayalı üretim anlayışı ile modern dünyanın hızlı, üretim ve tüketim kültürünün karşıtlıkları üzerine düşünmeye davet eden “Günübirlik İnşa”da, sanatçının sergi için ürettiği akrilik ve 3D modelleme heykel yerleştirmesi yer alıyor. 

Antik kentlerdeki pazar yerlerini çağrıştıran bir kompozisyonla dizilen yerleştirme bütününe, sanatçının Triennale Milano’da sergilenen kâğıt işleri eşlik ediyor.

İnsanların sürekli değişim içinde gezinmek için benimsemek zorunda kaldıkları çoklu roller ve kimlikleri keşfe çıkan sergide Yeditepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi’nde sanat, tasarım ve tiyatro alanlarında yaratıcı üretimler yapan, aynı zamanda fakültede asistanlık ve öğretim üyeliği görevleri üstlenen on genç sanatçı, tasarımcı ve tiyatrocunun eserleri yer alıyor. Sergi katılımcıların kişisel notları, yaratıcı projeleri ve akademik yazılarını bir araya getirerek profesyonel uğraşlarının katmanlı yapısını ortaya koyuyor. Serginin küratörlüğünü Marcus Graf üstleniyor.

İsmini Mary Oliver’ın 1986 tarihli Wild Geese (Yaban Kazları) adlı şiirinden alan sergi, sanatçının bireysel ve kolektif kimlikleri oluşturan kültürel gelenekler, konvansiyonlar ve jestlere yönelik sorgulamasının etrafında şekilleniyor. Sergide mekân, malzeme ve irdelediği kavramlar bakımından çeşitlilik gösteren yeni çalışmalar sunan sanatçı, mevcut olana dair her şeyin ötesine geçerek bizi kuşkuyu kabullenmeye ve sorgulayıcı bir sürecin parçası olmaya davet ediyor. 

Hancan Sanat Koleksiyonu’nda yer alan Fikret Muallâ eserlerini, Erimtan Arkeoloji ve Sanat Müzesi ve Bor Sanat işbirliğiyle izleyicilerin ilgisine sunan serginin küratörlüğünü Ebru Nalan Sülün üstleniyor.

Sanatçının farklı dönemlerine ait eskizlerin ve guaj çalışmalarının yer aldığı sergi, tarih anlatıcılığı ve eleştiri metinleri yoluyla hem geçmişi hatırlatmayı hem de yazılı arşiv aracılığıyla Muallâ’nın yaşamına dair dönemsel bir analiz yapmayı hedefliyor.

Sanatçının 1958 tarihli aynı isimli yapıtından yola çıkan Heykel Olma Teşebbüsü başlıklı sergi, Walther’in uzun soluklu pratiğinde beden, eylem ve heykel arasında ördüğü çok yönlü ilişkilere odaklanıyor. 

Sanatçının 60 yılı aşkın bir zaman dilimine yayılan pratiğinin kavramsal dönüm noktalarını kronolojik olmayan bir güzergâh içerisinde bir araya getiren sergi, farklı dönemlere ait eser grupları arasında dinamik bir diyalog kurmayı amaçlıyor. Serginin küratörlüğünü Selen Ansen üstleniyor.

25. yılını sanatsal üretimin geçmiş ve gelecek arasındaki etkileşimini görünür kılan “Yankı” ve “Rezonans” başlıklı iki sergiyle kutlayan galeri, bu özel seçkilerde, sanatın tarihsel sürekliliğini ve günümüz sanatçılarıyla kurduğu dinamik diyaloğu ortaya koyarak izleyicilere zamansız bir sanat deneyimi sunuyor.

Galerinin ana mekanındaki “Yankı” başlıklı sergide farklı kuşaklardan 33 sanatçının eseri yer alıyor. “Rezonans” başlıklı sergi ise sanat tarihine referans veren, geçmişle bugün arasında bağ kuran 42 sanatçının eserlerinden oluşuyor.

Yeni eserlerini Fondation Cartier (Paris) ve Pierre Marie Giraud (Brüksel) sergilerinin ardından İstanbul’a taşıyan sanatçının sergisinde 2024 yılında ürettiği çoğu beyaz tonlarda çanaklardan oluşan bir seçki yer alıyor. Ebüzziya’nın çeşitli ebatlarda ürettiği bu eserler, kendileri gibi sade bir kurguyla izleyiciyle buluşuyor.

Seramik malzemeye dair ustalığını sürdüren sanatçının ince ve renkli kenar detaylarıyla hareketlendirererek renk tonları ve farklı ebatlar aracılığıyla hassasiyetle çeşitlendirdiği çanaklarının her biri  böylece kendine özgü bir dil ve ritm yakalıyor. 

İlk kişisel sergisiyle izleyici karşısına çıkan sanatçı, resimlerinde yaşamın rutin akışı içerisinde gözden kaçan küçük hikayeleri konu alıyor.  Kişisel gözlemlerine dayanan anları resmederken insan olma  durumuna dair tanıdık deneyimleri tetiklemeyi hedefleyen sanatçı, alışılmamış kadraj tercihleri ve dramatik ışık kullanımıyla tekinsizlik hissi yaratırkenbir yandan da alaycı bir üslupla yaşamın normalleşen absürtlüklerini öne çıkarıyor.

Galeri, 29 Mart'a kadar ayrıca Paris’in tarihi Salon sergilerinden esinlenen  geleneksel ve yenilikçi yaklaşımları, bireysel ve kolektif üretimleri bir arada düşündürmeyi amaçlayan EVİN'SALON başlıklı sergiye ev sahipliği yapıyor.

Sergi, Jean-Charles Eustache'ın varyasyonlar ve tekrarlar aracılığıyla ortaya çıkan renk ve ışık çalışmalarından oluşan son dönemdeki küçük ölçekli resimlerini bir araya getiriyor. Gerçek ile kurgu, kontrol altına alma ve yayılma arasındaki hassas dengeyi gözeten çalışmalarını, doğanın mimariyle buluştuğu cepheler ve pencereler üzerinde süzülen güneş ışığını harf ve rakam kombinasyonlarından oluşan gruplar halinde adlandıran sanatçı, bu sergisine ismini veren “beyaz oda” ile beyaz küp”e atıfta bulunuyor.

Sergisinde izleyiciyi hızla mekanikleşen algı sistemlerinden uzaklaşmaya ve bedenin doğasına dair özgürleştirici bir diyaloga davet eden sanatçının pratiği, bedenin yalnızca fiziksel bir varlık değil; aynı zamanda kimlik, aidiyet ve dönüşüm alanı olduğu fikrine dayanıyor.

Kusursuzluk arayışının bireysel ve toplumsal dayatmalarla nasıl inşa edildiğini irdeleyen sanatçının malzeme olarak mermeri tercih etmesinin sebebi ise mermerin sert ancak kırılgan yapısından ve ele aldığı dönüşüm, kırılganlık kavramlarını somutlaştırmasından kaynaklanıyor. 

Yalnızca eserlerin toplamı değil, aynı zamanda bir araya gelişin, kesintisiz bir diyaloğun ürünü olan sergi bir dönemin, bir ruhun, ortak bir dünya fikrinin yansımalarını taşıyor.

Birbirine bakan; uzaktan da olsa birbirini takip eden, takdir eden, kimi zaman yapıtlara yapıtlarla yanıt veren sanatçıların eserlerine yer veren sergide Ece Ağırtmış, Eymen Aktel, Burak Ata, Melih Çebi, Hazal Özgür ve Ecem Yüksel’in çalışmaları ilk kez bir araya geliyor.

16. yüzyıldan günümüze farklı zamanlarda ve çeşitli edebî türlerde üretilmiş İstanbul temsillerini odağına alan sergi fantastik öykülerden grafik romanlara, bilimkurgudan casusluk hikâyelerine Batı edebiyatının kurmaca yapıtlarındaki İstanbul tahayyüllerini inceliyor. Ömer Koç Koleksiyonu’ndan yaklaşık 300 kitabın merkezde olduğu seçkide yazarlara ait elyazmaları, nadir ilk baskılar ile imzalı ve ithaflı kitaplara farklı kaynaklardan gravür, resim, nota kitapçığı, film, afiş gibi çeşitli yapıtların yanı sıra yayımlanan Türkçe çeviriler ve gazete kupürleri eşlik ediyor.

Edebî türler arasındaki geçişkenliklere, temsillerdeki benzerlik ve karşıtlıklara, devamlılık ve kırılmalara dikkat çeken sergi, kurduğu çok yönlü anlatıyla geçmiş ve bugün, kurmaca ve gerçek, Doğu ve Batı gibi varsayılan ikilikleri yeniden değerlendirmeye çağırıyor. Serginin küratörlüğünü Ebru Esra Satıcı ve Şeyda Çetin üstleniyor.

İzleyiciyi bugünün çalkantılı küresel şartlarını ve geleceğe dair tahayyüllerimizi kolektiflik ekseninde tekrar düşünmeye davet eden sergi ismini, sanatçının aynı adlı videosundan alıyor. Videoda, sakince başlayan ve ardından güçlü bir kreşendoyla fırtınaya dönüştükten sonra yavaşlayarak sönümlenen yağmurun sesi, 11 icracı tarafından el hareketleri ve beden perküsyonuyla canlandırılıyor.  

Sergide bu videoya, sanatçının farklı kaynaklardan topladığı, fosilleşmiş yağmur damlası fotoğraflarını renkli fonlar üzerinde tekrar fotoğraflayarak ürettiği Genç Güneş’in Solgun Işığında Yağan Yağmur başlıklı serisi eşlik ediyor. Serginin küratörlüğünü Nilüfer Şaşmazer üstleniyor.

Sanatçının 2018’de Arter’de gerçekleşen "Boş Ev" başlıklı kişisel sergisinde gösterildikten sonra Arter Koleksiyonu’na dahil edilen Ters Yüz adlı serisinden yola çıkarak tasarladığı Duvar Çizimi, 10 geometrik form temel alınarak oluşturulmuş toplam 33 şekil içeriyor. Bu şekilleri Arter binasının giriş atriumu için mekâna özgü bir kompozisyonda bir araya getiren ve yağlı pastel boyayla doğrudan duvar yüzeyine uygulayan sanatçı, resim ile mekân arasındaki dinamik ilişkiyi üst üste binen, türeyen ve tekrar eden geometrik yapılar üzerinden inceliyor.

Sanatçı, sanat tarihinde ve görsel iletişimde geniş bir çağrışım alanına sahip kırmızı ve yeşil renklerin kullanıldığı yapıt aracılığıyla çizgi, yazı, şekil, tekrar, soyutlama ve temsil gibi meseleleri odağına alıyor.  

İsmini fizyolojik, psikolojik ve nörolojik bir fenomenden alan sergi, ampute edilmiş bir bedenin algısının sınırlarını sorguluyor. Merleau-Ponty tarafından incelenen, bedenin yalnızca fiziksel parçalardan oluşmadığını, aksine algı ve eylem yoluyla dünyada yer alan canlı ve dinamik bir varlık olduğunun altını çizen kavramdan yola çıkan sergi, görsel algıyı vücudun bir uzantısı olarak ele alıp öznel deneyimin oluşmasında algı ve bedenin rollerini irdeliyor.

 Sergi, nesnelerin yapıbozuma uğramış formlarını ortaya koyarak onları orijinal bütünlüklerinin yankıları olan hafıza eserlerine dönüştürüyor.

Sanatçının 2012 - 2024 yılları arasında ürettiği resim, gravür, üç boyutlu nesne ve enstalasyon gibi farklı türlerde yapıtları arasından yapılan seçki, İstanbul’un kent dokusuna ve bellek mekânlarına odaklanıyor.

Çoğu izleyicilerle ilk defa buluşacak yapıtların yer aldığı sergide, mimari teknik çizim ya da fotografik tasvirlerden ziyade, belirli alanlarda katmanların iç içe geçtiği melez binaların ve müstâkil mekânların birbirine bağlandığı yarı hâyâli bir kent dokusu karşımıza çıkıyor.

İstanbul’un ve İstanbul’da yaşayanların aceleciliğini, pürtelaş hallerini ifade eden başlık, sanatçının sürece yayılan ve katmanlı üretimiyle zıtlık oluşturuyor. Serginin küratörlüğünü Nergis Abıyeva üstleniyor.

 Sümeyra Bakır, Tayfun Erdoğmuş, Bedirhan Kılıç, Merve Karakoç, Kerem Özkan, Dila Pirinç, Beste Saraç, Ulya Soley ve Berkay Tuncay’ın katılımıyla gerçekleşen ve Kerem Ozan Bayraktar’ın küratörlüğünü üstlendiği sergi, sanatsal ifade biçimleriyle mekânı nasıl algıladığımızı, kurguladığımızı ve temsil ettiğimizi odağına alıyor. Bir sistemin çevresel koşullara göre nasıl hareket edebileceğini, dönüşebileceğini ve yeniden biçimlenebileceğini açıklayan “serbestlik dereceleri” kavramı, sabit uzam modelleri yerine, farklı yoğunluklar ve hareket olasılıkları içeren bir anlayış öneriyor.     

Sergi, doğrusal mekân anlayışlarından doğan statik temsillerin dünyayı olduğu gibi yakalanabilecek sabit nesneler ve varlıklardan oluştuğu varsayımının yerine gerçekliğin dinamik ancak sınırlı yapısını merkezine alıyor. Yaşamın, özellikle de mekân deneyimlerinin farklı yoğunluklara, durağanlıklara ve hareketlere sahip özelliklerini vurgulayan sergi, uzamdaki olasılıklar ağına ve onun yer yer katılaşan sınırlarına odaklanan teknikler barındırıyor. 

Çocukların eğitim başta olmak üzere bütünsel gelişimlerini destekleyen hizmetlere erişimini odağına alan ve Suna’nın Kızları Araştırma Destek Topluluğu’nun kapsamlı çalışmalarına dayanan sergi, çocuklara yönelik öğrenim ve diğer kentsel hizmet politikalarının veri temelli geliştirilmesinin önemine dikkat çekiyor. Fatih ve Sultanbeyli ilçeleri başta olmak üzere İstanbul genelinde çocuklara yönelik hizmetlerin mahalle ölçeğindeki ihtiyaçlarla ne kadar örtüştüğünü gösteren Çocuk Odaklı Şehir dijital platformundan hareketle tasarlanan sergi, Suna’nın Kızları ile İstanbul Araştırmaları Enstitüsü koordinasyonuyla hayata geçiriliyor.

Sanatçının farklı dönemlere ve serilere ait heykellerini, atölyesindeki üretim süreçlerini belgeleyen nesneler ve malzemelerle mekâna özgü bir kurgu içinde bir araya getiren sergi, Ariş’in 60 yıla uzanan heykel pratiğine figür, ten, tını, hareket ve denge gibi yapıtlarındaki merkezi kavramların merceğinden kapsamlı bir bakış sunuyor.

Sergiyi oluşturan 300’e yakın yapıt ve nesne, formların dönüşümüne tanıklık ederken aynı zamanda heykelin ahşap, taş, metal ve deri gibi farklı malzemeler yoluyla tensel bir boyut kazandığı bir ortaklık alanı yaratıyor. Serginin küratörlüğünü Selen Ansen üstleniyor.

 Pratiğinde seramik, fotoğraf, metin, video, ses ve performans gibi farklı mecra ve malzemelere yer veren Yasemin Özcan’ın daha erken tarihli yapıtlarıyla bu sergi için ürettiği yeni eserlerini bir araya getiren sergi insanın toprakla, hatırlamanın dille, otobiyografinin kurguyla ilişkisi üzerinden nesiller arası aktarım, göç ve kimlik inşası gibi konulara odaklanıyor. Sergiye, serginin küratörü Eda Berkmen’in sanatçıyla gerçekleştirdiği kapsamlı söyleşinin yanı sıra Kaya Genç, Evrim Kaya ve Işın Önol’un metinlerine yer veren bir de kitap eşlik ediyor.

Modern yaşam ve hiper bağlantısallığın karmaşıklık ve muğlaklığını, neoliberal küreselleşme çağında özgürlüğün anlamı ve bunun yalnızlaşma üzerindeki olası sonuçları bağlamında inceleyen sanatçının İstanbul’daki bu ilk kişisel sergisi, 2006 ile 2024 yılları arasındaki eserlerini alışılmadık bir şekilde bir araya getirerek yapının mimarisi üzerinden bir yolculuk yaratıyor. 

Koronavirüs salgınının ortaya çıkmasından dört yıl sonra hazırlanan sergi, insanlığın doğasında var olan hareketlilik eğilimini ve çağdaş toplumdaki gelişimini mercek altına alıyor.

Özellikle şehirlere odaklanan eser seçkisi, modernlik durumunu ve günümüzün aşırı etkileşimli dünyasındaki paradoksal yalnızlığı irdeliyor.

Serginin küratörlüğünü Jérôme Sans üstleniyor.

Borusan Çağdaş Sanat Koleksiyonu’ndan güncel bir seçki sunan sergi, insanoğlunun varoluş biçimini belirleyen sarmal döngülerin, çağımız sanatçıları tarafından nasıl yorumlandığı sorusuna odaklanıyor.

Sergi Françoise Morellet’den Ayşe Erkmen’e, Rick Silva’dan Jerry Zeniuk’a, Axel Hütte’den Merve Şendil’e farklı üretim pratiklerini ele alan sanatçıların işlerinden oluşan bir seçki sunarken eserlerin bu döngüsellik içinde birbirleriyle olan ilişkisine ve bunların bireyin günlük yaşamındaki yansımalarına ışık tutuyor.Serginin küratörlüğünü Dr. Necmi Sönmez üstleniyor.